klasycznie

*

ubieram dzień jak sukienkę

to nic że ciasne rękawy

życie o świcie

jest piękne

i pachnie uśmiechem kawy

 

czas z kranu kapie powoli

myślom puściła uszczelka

smak życia

drobinki soli

moja codzienna sukienka

*

(2015)   SUKIENKA

*

przeglądam zapomniane chwile

jak stare listy i szpargały

strych bezsenności tonie w czerni

świat robi się żałośnie mały

 

bezludna przestrzeń

słów więzienie

 

cierpliwy papier już nie czeka

trwa cichy i nieporzucony

bo uwolniony od człowieka

*

(2017)    PRZEGLĄDAM

*

nieraz  dzieciństwo wraca do mnie

w snach zasypanych niepamięcią

do czasów tych tęsknię ogromnie

chociaż wspominam je z niechęcią

 

pamiętam tylko tamten klimat

i serca – białe jeszcze – ściany

czas  wtedy jakby się zatrzymał

trwał taki piękny i nieznany

 

z wiekiem się zmienia niemal wszystko

a moje myśli –  ciągle młode

znów daję się omamić błyskom

wabiącym w coraz głębszą wodę

 

dni bez przyszłości – brakło matki

by się uczepić jej spódnicy

łódki z papieru – marzeń statki

wciąż toną w życia piaskownicy

*

(2011)   PRZEBŁYSKI

*

potrafię pisać o wszystkim, o niczym

choć nic niewarte to moje pisanie

czasami kraczę lub trelem słowiczym

wypełniam ciszę którą krzyczy pamięć

minęło życie – nic mi nie zostało

już tylko pisać potrafię, nic więcej

wszystko z przeszłości  z czasem wybielało

i przypadkowych czytelników dręczę

*

(2012)     BADZIEWIE

*

chce mi się głupstw

niepotrzebnych

których nigdy nie miałam

posłuszna rozsądkowi

wzrokiem je omijałam

myśli o nich strzepując jak pyłki na ubraniu

 

a teraz mam zachcianki

o zbędnym posiadaniu

bzdur niepotrzebnych jak plamy

na wyjściowym kostiumie

 

co za śmieszne pragnienia

nic z tego nie rozumiem

*

(2015)      ZACHCIANKI

*

jestem niesmacznym porzuconym jabłkiem

lekko nadgniłym  przez czas nadgryzionym

wchodzę  w układy z nieznanym robakiem

chcąc ujść przed dziobem bezlitosnej wrony

 

sad opuszczony przez ostatnie liście

nic nie ukrywa w rudej sierści trawy

z daleka świecę czerwienią ogniście

w nadziei smaku zwabiając ciekawych

 

tymczasem cierpkie wszystkie moje myśli

zwiędła  łupina pozornych dokonań

barwą pozorów czas mnie  (milcząc) wykpił

wiedząc  że nikt się o tym nie przekona

*

(2012)     JABŁKO

*

światło zamknięte w szkiełkach brzęczących wśród  trawy

szorstkością deszczu szaro nasączone chwile

w mokre ćmy przemienione tęczowe motyle

i nagle jest po lecie – już koniec zabawy…

*

(2012)  PRZESILENIA:  Z  DESZCZEM

*

niechętne puste poranki

zimne samotne wieczory

a fusy na dnie filiżanki

zawiłe rysują  wzory

 

dzień nie chce otworzyć oczu

resztkami snu otulony

każdy tak kiedyś się poczuł

samotny i odtrącony

 

powoli myśli prostuję

zbieram do drogi zamiary

drwi z moich trwóg i przeczuleń

czas zaprzężony w zegary

*

(2013)    PUSTE  PORANKI

*

i znowu gorzej

wszystkie sprawy się wymykają

spod kontroli

przecieka niesmak

mdlą obawy

rdzewieją nagle słów kolory

świat skrzypi

trzeszczy

drży w posadach

niepewny smaku dni i godzin

chwieje się

lękiem

poręcz mroku

dziurawe jutro

puste dzisiaj

kulawy spokój gdzieś odchodzi

*

(2012)  NIEPEWNOŚĆ

*

nakopać wierszem

nasobaczyć

nakrzyczeć

tupać

wręcz nawtykać

trochę potrząsnąć i postraszyć

nachodzi mnie ochota dzika

a powód jaki?  

bez powodu

bo czy ja powód podać mogę?

choćby dlatego że ten powód

niby logicznie – jest wymogiem

kiedy mną rzuca czyjś debilizm

niesamowite czuję chęci

zatłuc swój własny infantylizm

który mnie w tamtą stronę nęci

bo ciągnie głupio swój do swego

nawet nie wiedząc czasem o tym

ile wyrządzić można złego

gdy się spotkają dwie głupoty

*

(2011)  PROFILAKTYCZNIE

*

jestem zaledwie przywidzeniem

biernym istnieniem

dniem bez nazwy

rozmytym na dnie serca cieniem

srebrem dmuchawca

szeptem trawy

jestem szelestem słów niepewnych

w nienapisanym ciągle wierszu

blednę czekaniem bezimiennym

wysypką gwiazd

zapachem deszczu

*

(2017)  TEGO  LATA

*

wciąż zapominam że istnieje miejsce

w szeregu życia –

to miejsce jest faktem

a że na końcu

często jako pierwsze

przed oczy pcha się jaskrawym nietaktem

nos w uchylone drzwi czasami wkłada

potem się dziwi palcom przytrzaśniętym

a gdyby człowiek życiu nie przeszkadzał –

pewnie za życia mógłby zostać świętym

*

(2012)  MIEJSCE  W  SZEREGU

*

deszcz mnie kołysze ciemnym szumem

krople stukają obcasami

na parapetu sztywną strunę

opada srebrem snu aksamit

i szemrze deszcz zmyślone bajki

myląc wspomnienia z marzeniami

w nich koty palą długie fajki

w ogrodach światła pod chmurami

wspominam czasy nieodległe

które się zdają wieki temu

sen nie przychodzi a noc biegnie

świt znów się spóźnia nie wiem czemu

*

(2014)  POMIESZANE

*

moje spojrzenie na świat nowe

bez ciekawości

wręcz niechętne

chłodne

sterylne i bezpłciowe

tak doskonale obojętne

nie mieści się twój świat w mym świecie

nie chcę się zbliżać ani bratać

jest mi jak jest –

a słońce świeci

i to wystarczy tego lata

przestanę wiecznie się odsłaniać

analizować barwy klęski

niby dlaczego nie mam kłamać

gdy w każdym kącie kłamstwo chrzęści?

wyrzucę wiersze o miłości

zadepczę  ślady po tęsknocie  –

w końcu nie warto gniazda mościć

siedząc po uszy w stęchłym błocie

*

(2011)  SPOJRZENIE

*

gdy powstał ogromny wiatr –

przeciąg się zrobił nieziemski

wywiało wszystko do dna:

myśli mych wzloty i klęski

wyobrażenia o snach

sny razem z nimi wywiało

pustka jest we mnie a ja

szeleszczę cicho i biało

znowu buntuje się wiersz:

dlaczego szeptem  i wcale ?

przecież wciąż jestem czyż nie?

dziś znów mi do siebie dalej

wypuszczam słowa na wiatr

oglądam każde pod światło

czy ja  - to jeszcze wciąż ja?

rozpoznać się nie jest łatwo

bo ludzie chcą widzieć coś

co znają dobrze na wylot –

ciekawa jestem czy ktoś

zawoła mnie: zostań, chwilo!

*

(2011)  PRZECIĄG

*

pozwolę słowom swobodnie opadać

w światło i w cienia ciepłe przytłumienie

mogę do siebie w myślach głupio gadać

dawać pojęciom barwy i znaczenie

przestałam liczyć na łaskawość świata

życie już nie ma dla mnie niespodzianek

czasami trafi się dusza kosmata

dla której w sercu znajdę dach i ścianę

ludzie mnie tylko gorzko uwierają

jak pod bosymi stopami kamienie

na nic nie czekam a oni znikają

jak sen wrzucony w nagłe przebudzenie

*

(2012)   PROLOG

*

oliwna gałązka unurzana w smole

więc bardziej pokrzywie niż róży uwierzę

od mdlących słodyczy smak cytryny wolę

bo gdy twarz wykrzywia  to przynajmniej szczerze

*

(2012)  CYTRYNOWO

*

mają się za coś specjalnego

jak towar z tej najwyższej półki

więc mogą świat bezkarnie deptać

grając tak zwane przyjaciółki

wstyd że blask raził fałszem oczy

mdli od słodyczy i ćwierkania

w końcu znudziły się i poszły

nareszcie koniec udawania

*

(2017)  TAK  ZWANE  PRZYJACIÓŁKI

*

ogród zarasta słońcem

bluszcz wiatru drzewa oplata

przed nami jasne miesiące –

za zimę hojna zapłata

nie trwońmy czasu na żale

gdy nie musimy już tęsknić

do siebie – wiosna trwa dalej

z niebem koloru hortensji

nocami lęgną się deszcze

i burze co cichną o świcie

kroplami słów biegną wiersze

znowu smakuje nam życie

*

(2012)  SMAK  ŻYCIA

*

jestem jak śmieszny

potworek z gliny

z rozbitą głową

niech mnie kto

spróbuje

zlepić na nowo

nie uda się

okruchy porwał

wiatr niecierpliwy

zgubione w trawie

rozmokły w deszczu

błotem złośliwym

jakże ja teraz

myśli pozbieram

w okrągłą całość?

bez marzeń pusta –

istnieję

jakby nic się nie stało

*

(1984)  POTWOREK

*

deszcz to zjawisko normalne w przyrodzie

częste

cykliczne i nawracające

nikt na to nie wpadł

po deszczowej wodzie

jakieś jaśniejsze spojrzenie ma słońce    

i mocniej błyszczy emalia błękitu

wytarta szarą chmur ostatnich szmatką

ptaki się budzą wśród gałęzi świtu

bardzo się przydał deszcz spragnionym kwiatom

padało w nocy   

lśnią ostatnie krople

porozwieszane na ścianach poranka

jak dobrze stanąć

i w otwartym oknie

patrzeć jak dymi mgłą

dnia filiżanka

*

(2012)  O  DZISIEJSZYM  DESZCZU

*

w pryzmacie światła zniekształcony

majaczy kształt rzeczywistości

kolory zbyt przejaskrawione

dusza wyblakła od nagości

samotność staje się azylem

pułapka ściany ma bezpieczne

bez rozczarowań

bez pomyłek

trwają istnienia niedorzeczne

*

(2017)    INNY  ŚWIAT

*

w końcu zmęczyły się chmury

niebo otwarte z szelestem

w pośpiechu na wilgoć czuły

dzień w szarość ucieka

przed deszczem

w ogrodzie trochę za wcześnie

wiosenny bal kwiatów się kończy

wiatr strąca płatki bolesne

szeleszcząc

w deszczowej opończy

po co ten remont na górze

porządek od zawsze był w niebie

na ścieżkach rosną kałuże

mrugając nerwowo do siebie

*

(2015)   W  SZELEŚCIE  DESZCZU   

       

*

w oku księżyca błyska łza samotna

przez czarne niebo noc idzie w milczeniu

smutek wilgocią dotknął chłodu okna

ktoś mnie zawołał szeptem po imieniu

skąd biegły słowa – ze snu czy z zaświatów

a może tylko ułudą mi były ?

rano znalazłam płatki zwiędłych kwiatów

a przecież kwiaty tylko mi się śniły

*

(2012)     KSIĘŻYCOWE  KWIATY

*

pukał w ciemności chrabąszcz

widząc światło w oknie

szyba zapraszała fałszywą nadzieją

a rankiem na parapet zawitała zguba

ptak przecenił ciężar

nim zakończył dzieło

*

(2016)       CHRABĄSZCZ

*

w ogrodzie

białym od mgły i cieni

słońce uśmiecha się do swych myśli

świat w złotym świetle rosą się mieni

wplątaną w ciszę uśpionych liści

mgliste firanki wolno falują

jakby obłoki zmyliły drogę

i pozwoliły zaścielać piórom

gniazdo

co zwykle bywa ogrodem

rajski ptak świtu otwiera oczy

wygładza szorstką pamięć gałęzi

tkwi zaplątany w zielone włosy

biały latawiec –

czas na uwięzi

*

(2013)  ZATRZYMANY  CZAS

*

liście zjawiły się niepostrzeżenie

obsiadły ciszę

śpiącą wśród gałęzi

falują z wiatrem ich zielone cienie

niczym motyle skrzydła na uwięzi

można zabłądzić w deseniach i wzorach

które piękniejsze

nie da się ocenić

jedynie wiosna co nadeszła wczoraj

nigdy nie myli tych wszystkich odcieni

dzień się uśmiecha

obudzone słońce

po nocnym deszczu rozkwita kropliście

banalne piękno niczym ptasi koncert

pogrąża  umysł  w szczęśliwym zachwycie

*

(2013)    MŁODE  LIŚCIE

*

niebo zagląda mi przez ramię

słowa rozgarniam bez pośpiechu

czas milcząc oparł się o ścianę

jak cień przelotny

ślad po echu

trudno rozplątać węzły myśli

zasznurowane ciasno chwile

ziarenko prawdy gorzko iskrzy

że wierząc

znowu się pomylę

*

(2013)  W  CIĄGU

*

młoda leszczyna

spokojna

cicha

spojrzenie ma dziewczęce

słoneczne plamy nieśmiało chowa

w zieleniach na sukience

las jej nie przyjął

a ogród schował

otulił miękkim cieniem

młoda leszczyna w ciemnym zakątku

oswaja  zapomnienie

*

(2015)  MŁODA  LESZCZYNA

*

czas wygładza blizny kanionami zmarszczek

zamglonym spojrzeniem dodaje uroku

światu

co go dojrzeć z dnia na dzień jest trudniej

nareszcie doceniam zwykły święty spokój

bilans dni przeżytych zaczyna się zgadzać

stracone złudzenia i garby doświadczeń

statystycznie nudne stoją w równowadze

wyzbyta emocji milczę

słucham 
patrzę

*

(2018)   TO  CO  MAM

*

w białym świetle latarki noc robi się obca

wyniośle szumi czernią w wylękłych gałęziach

księżyc upycha wiersze

w chmur zimnych pokrowcach

słowa z trudem unoszą swój nieśmiały ciężar

dziś północ na zegarze chwiejnie się potyka

wieczór był towarzysko na śmiech nastrojony

sen zamknął drzwi świata

czas równo oddycha

po uszy głęboko w ciemność zanurzony

*

(2014)    W  SEN

*

szukaj mnie w lesie słów nieprzypadkowych

w gąszczu gałęzi ażurowych klatek

kryje mnie w sobie melanż kolorowy

niczym starannie wymieszany piasek

zdmuchnij ziarenka przywarłe do światła

odnajdziesz świeże znaki moich myśli

napotkasz słowa i blask tego świata

w którym trwam ciągle

odkąd mi się przyśnił

*

(2014)   SZUKAJ

*

najpierw lampka co w oknie

czekanie

może na miłość

potem wielki żyrandol

wyobrażenie szczęścia

choć go w końcu nie było

boczne światła nadziei

na mały

cichy spokój

dymi

ostatnią iskrą

ogarek lęku w mroku

*

(2016) GASZENIE  ŚWIATEŁ

*

dzień z zimnej czerni szyb wyrasta

wśród postukiwań i szelestów

na półkach ulic w szafie miasta

sypie się szklany piasek deszczu

chociaż nikomu niepotrzebny

tak przez dzień cały aż po wieczór

w klepsydrze zimy smutkiem srebrny

sypie się szklany piasek deszczu

zasnuwa oczy mgła zadumy

szarością nienazwanych przeczuć

napełnia drżeniem kałuż trumny

sypie się szklany piasek deszczu

*

(2014)  DESZCZOWY  PIASEK

*

nieudane wersy

sfrunęły w odgłosie

kartki rozdzieranej bólem i zwątpieniem

wiatr podniósł te strzępy

powiesił na płocie

i bielały smutkiem

łkały opuszczeniem

nikt ich nie przeczytał

wyblakły na deszczu

słońce odbarwiło słowa pogubione

nieme epitafium

po umarłym wierszu

który był zaledwie lirycznym embrionem

*

(2013)  EMBRION

*

przeżyją nas stare szafy

wytarte dywany

ubrania co się zbiegły przez złośliwość wagi

zostanie tylko refleksja

jak człowiek jest nagi

w obliczu miłości

wieczności

nicości

jak drży z zimna i strachu

czując dotyk pustki

zostawimy wszystkie swoje bałagany

przeżyją nas śmieci

i do nosa chustki

*

(2016)  PRZEŻYJĄ  NAS

*

wytworne wnętrze wygładza emocje

a elegancja zastępuje bliskość

bez żadnych zgrzytów

napięcie nie rośnie

chłód nienaganny ma oko na wszystko

z mrokiem odwagę

płochliwe ćmy spojrzeń

rozpościerają od twarzy do twarzy

czego szukają

co chciałyby dojrzeć

w nieprzeniknionych maskach makijaży

według założeń uroczyście biegnie

specjalny wieczór

być może ostatni

garstka wytrwałych tłoczy się bezwiednie

z bagażem wspomnień

przed wyjściem do szatni

*

(2015)  SPOTKANIA  PO  LATACH  6

*

drzewa też mają swoje życiorysy

smutne historie co kończą się źle

zostają po nich zrąbane pnie ciszy

wspomnienia szumu

niedośniony śpiew

te martwe miejsca wzrokiem omijane

blakną jak wyrzut w krajobrazu tle

aż się zabliźnią całkiem zapomniane

różne i smutne

losy pięknych drzew

*

(2012)  HISTORIE  DRZEW      

            

*

w pustych kieliszkach tylko szepty

w półmroku czasem coś migocze

łza utopiona w szkle rozbłyska

strumyczek zbiegłych słów bełkocze

dawno skończyło się przyjęcie

emocje poszły spać

czar pryska

gubi westchnienia żal po święcie

noc gra cichutko na kieliszkach

*

(2015)  PUSTE  KIELISZKI

*

O czym będziemy rozmawiali,

gdy się spotkamy niespodzianie?

Prawdopodobnie o pogodzie.

To dobry temat na rozstanie,

na odsuwanie na odległość

pragnień i myśli – kiedyś wspólnych

dziś – kiedy żadne z nas

już nie chce

udawać żalu ani dumy…

*

(1984)  O  POGODZIE

*

za duża liczba  i bez przyczyny

słów byle jakich

tematy ciągle wyłapywane

w zeszytów klatki

zdania o niczym

ponawlekane w dni naszyjniki

czasami nawet mi się podoba

to bycie nikim

nikt mnie nie zmusza ani nie goni

bom wolny strzelec

jedynie bywa

że zamiast harfy trzymam widelec

i prozaicznie grzebię nim w czasie

szukając dymu

bądź resztek ognia

w zimnym popiele zatęchłych rymów

*

(2014) GRAFOMANIA  c.d.

*

krzykiem biją w rynny

drobne pięści deszczu

szara łąka nieba pochylona nisko

klęczy udręczona bolesną niewiedzą

przed kamienną twarzą nieczułego zmierzchu

coraz większe kręgi żłobią łzy na wodzie

kałuże w oczach rosną

jak szklane powoje

biegną gorzkim pionem

krople –

piasek deszczu

wykrwawia się niebo srebrnym niepokojem

*

(1984)  PŁACZ

*

zatrzepotała rzęsami leszczyna

puder się sypie złocisty na wietrze

i jak co roku 

znowu się zaczyna

otwierać świata migotliwa przestrzeń

wiatr zachwycony zamarł w pół oddechu

w milczeniu ciasno przywarł do gałęzi

zapomniał lotu

dzikości

pośpiechu

leszczyna w słońcu jego skrzydła więzi

*

(2012)  LESZCZYNA

*

wciąż mącę wodę moich wspomnień

łowię refleksy na powierzchni

a przeszłość ciągle wraca do mnie

choć nie przydarza się i nie śni

tkwię w klatce czasu który minął

z balastem wystygłego serca

i znów mnie mniej z kolejną zimą

więcej pustego we mnie miejsca

*

(2017)  NIC  WIĘCEJ

*

przestałam duszę pokazywać nagą

nareszcie w ramach mieści mi się życie

obraz nie straszy nadętą powagą

ani nie tonie w naiwnym zachwycie

mój własny pejzaż – cichy myśli azyl

kryje się w cieniu już bez oczekiwań

w płynącej wodzie nie tonie dwa razy

żadna pomyłka – nawet nieprawdziwa

nie mam już złudzeń

ich wystygły popiół

dawno wiatr rozniósł po czasu rozstajach

a cisza umysł  kołysze jak opium

nie czuję bólu choć mu być pozwalam

*

(2012)    KRAJOBRAZ

*

w kuchennych labiryntach wspomnień

zagniatam zgrzebną rzeczywistość

doprawiam farsze melancholii

czasu klarowność

dni soczystość

przychodzą na myśl dawne lata

z ornamentami na półmiskach

więdnąca przeszłość

jak sałata

okiem w rosole do mnie błyska

*

(2014)  KUCHENNE

*

zima gustuje w przejściowych kostiumach

i zamiast bieli preferuje szarość

lepiej wygląda jesienna zaduma

niż bez powodu koronkowa radość

szyby skrapiane deszczem łez przelotnych

których nie warto na wietrze ocierać

niebo schowane w mgieł woalkach modnych

a czas obojętny krótkie dni zabiera

czasami spływa zza chmur słońca kosmyk

nieuczesane roztargnione światło

wypatrujące pierwszych dotknięć wiosny

łaskocze pióra przypadkowym ptakom

*

(2015)   NIJAKOŚĆ

*

kwitną w ciemności polany świateł

śnieg rośnie w górę smutnym pionem

pewnie zapomną dzisiejszą datę

ulice snem rozleniwione

nic się nie stało aż tak ważnego

jedynie umarł stary kalendarz

życie nie zwalnia cichego biegu

gubiąc po drodze nudne święta

*

(2017)  PO  DRODZE

*

śnieg się zaczyna gdzieś w ciemności

przychodzi nocą po kryjomu

jak ktoś bez zaproszenia w gości

waha się idąc w stronę domu

śnieg się zaczyna bezszelestnie

w ciszy bez światła i oddechu

w kałużach lód zdziwieniem pierzchnie

wiatr zaprzestaje raptem śmiechu

śnieg się zaczyna niespodzianie

i potem nagle cicho znika

zasnuwa mgłą zadumy pamięć

przemija w świetle jak muzyka

*

(2013)  ŚNIEG  SIĘ  ZACZYNA